Phnom Penhn (in overdrive)

Phnom Penh in 6 uur. Ik voelde me bijna een van de Japanse trosjesmensen die Antwerpen in 1 uur bekijken. Het waren intense uren met een bijna overkill aan informatie.
Om half negen stond onze gids voor vandaag, Sonny, klaar met tuktuk en vriendelijke chauffeur. Eerste halte de heilige plaats Wat Phnom. Het grootste tempelcomplex van Phnom Penh en natuurlijk op hoogte om dichter bij de hemel te zijn. Daar waren ze weer... trappen en nog eens trappen in een loden hitte. Sonny, zelf boeddhist (net als 98% van de bevolking) vertelde boeiend, maar eerlijk gezegd heb ik nu wel genoeg tempels gezien. Op de foto’s een impressie van dit complex. Langs de rivier Tonle Sap op weg naar het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode. Nog altijd als zodanig in gebruik bij ceremonies, ontvangsten van staatshoofden en dergelijke. Gouden beelden bezet met honderden diamanten, zilveren vloeren, een eigen tempel voor de koninklijke familie. Te veel om op te noemen. Veel rijkdom die in schril contrast staat met de armoede in dit land (sorry dat ik wat kritisch ben en het zal ook wel niet terecht zijn, maar het voelt niet eerlijk). En daar gingen we weer in ons tuktukje. Op naar het Nationaal Museum. Hier kan ik geen zinnig woord over schrijven, behalve dan dat Frank met een museumgids alle zalen heeft doorlopen en ik met Sonny in een hal met ventilator heb gewacht. Sonny mocht in dit museum niet gidsen omdat dat door officiële staatsgidsen moest gebeuren. We hebben uitvoerig gepraat over leven in Cambodja.
Onze tocht ging verder naar de Tuol Sleng gevangenis. Ooit een scholencomplex, maar onder het Khmer Rouge regime een folterplaats waarna mensen naar de Killing Fields gestuurd werden om vermoord te worden (als ze de folteringen al overleefden). Een plaats waar nog maar eens de zinloosheid van oorlog duidelijk wordt. 17000 mensen werden hier gevangen gehouden, slechts 4 van hen overleefden Tuol Sleng. Na de ervaringen van meneer Tinh en dit bezoek en de informatie van Sonny, de foto’s, de cellen begin je een beetje te begrijpen waarom er zoveel gevoeligheden liggen bij de Cambodjaanse bevolking ten aanzien van onder andere Vietnam. Volgende week keren we nog weer terug naar Phnom Penh en brengen dan een bezoek aan de Killing Fields.
De tour met Sonny eindigde bij de Russische markt. Een van de markten waarin je kunt verdwalen en waar alles te koop is. In een moessonregen terug naar ons hotel, lunchen en alles laten bezinken.
Later deze middag hebben we de wijk rond ons hotel verkend. Oversteken met het verstand op nul, blik op oneindig en langzaam maar resoluut doorlopen, we kunnen het nog na onze ervaringen van 8 jaar geleden in Vietnam.
En nu, op ons terras, plafondventilator aan en een takkeherrie van de propagandamachine van de People’s Party voor de verkiezingen van 29 juli. Straks wat eten in het hotel (lekker) en morgen om 8 uur staat een chauffeur klaar om ons naar Kampot te brengen.
Veel liefs

Eenzaam in Oudong en samen in Phnom Penh

En dan zit je op een zondag in juli zomaar in Phnom Penh. Een hotel in een hippe wijk aan de rand van het centrum. Met z’n tweetjes, iets wat ik deze middag niet had verwacht,
Er stond een stop gepland in Oudong, de oude hoofdstad van Cambodja. Historische gebouwen op de top van een heuvel werden zwaar beschadigd door Amerikaanse bombardementen, de Vietnamezen en de Khmer Rouge. Deze laatsten verschansten zich jaren op deze heuvel. Tegenwoordig is de heuvel een boeddhistisch bedevaartsoord. We dachten dat Cambodja geen zondag-rustdag kent. Fout dus. Honderden Cambodjanen hadden samen met ons deze trip gepland. Omwille van enkele implantaten zou Frank de heuvel alleen bekijken en ik met de gids in de auto naar de andere kant van de heuvel rijden om Frank daar weer op te wachten.
Wachten hebben we gedaan. Eerst nog vrolijk, wat genieten van de drukte bij de voedselstalletjes, na anderhalf uur toch behoorlijk bezorgd kijken naar een trap. Met grote bezorgdheid toen de gids de trappen opklom om Frank te gaan zoeken en ook niet terugkwam. Geen mobiel netwerk en niemand die Engels sprak.
De opluchting om je lieverd te zien verschijnen uit een onverwachte richting is niet te beschrijven. Frank heeft anderhalf uur bij een trap 100 meter verder gewacht. Nadat ook onze chauffeur weer in beeld was konden we onze reis naar Phnom Penh voortzetten.
En nu gaan we eten, Indiaas bij de buren. Morgen wacht een drukke dag met bezichtiging van veel (heel veel ) in Phnom Penh.
Veel liefs

Meneer Tinh

Een dag deel uitmaken van het leven van meneer Tinh. Geboren in 1965 en alle ellende van Cambodja onder de Khmer Rouge ondervonden. Een wijs man die in een dorp in de omgeving van Battambang woont. We begonnen onze tocht in zijn dorp waar de plaatsvervanger van Pol Pot geboren was en waar vandaag de begrafenis van diens nicht plaatsvond.
Ten tjjde van de Franse kolonisatie werd een spoorlijn aangelegd die Siem Reap, Phnom Penh en Sihanoukville met elkaar verbond. Onder het Khmerregime werd deze spoorlijn gebruikt voor het vervoer van rijst naar de hoofdstad. Na jaren van verval is een deel weer in gebruik genomen voor het aantrekken van toeristen. Wat een belevenis. Enkel spoor door oneindige rijstvelden met de geur van rijst bij iedere ademhaling. En bij een tegenligger gewoon de bamboe-trein van het spoor getild en achter de tegenligger weer op de rails getild. Na deze ervaring verder in onze tuktuk. Bezichtiging van een familiebedrijfje waar rijstwijn wordt. Frank kreeg zowel de mannendrank als die voor vrouwen (met toevoeging van bananen) te proeven. Het was een dag met veel diversiteit. Onze volgende halte was een boeddhistische tempel met pal daarachter de ruïnes van een hindoeïstische tempel, vernield door de Khmer Rouge. Halte nummer 5 was een mevrouw die ‘stickyrice-cake produceerde, en ja die was heerlijk. We bleven in de voedingsindustrie, volgende halte een noedelfabriekje, ongelooflijk in welke omstandigheden de Cambodjaanse bevolking hun eigen bedrijf runt om te kunnen leven.
Hoogste tijd voor een lunch in de stad en daarna even opfrissen in de hotelkamer.
Deel 2 van vandaag was een bezoek aan Pnom Sompov Mountain. Killing caves gebruikt door de Rode Khmer voor het uitmoorden van de Cambodjaanse bevolking. Meneer Tinh kwam hier als 14 jarige terecht en moest wapens dragen voor de Rode-Khmer. We hebben veel over deze vreselijke periode van hem vernomen. Als afsluiter wachten bij de 'batcave' op het moment dat duizenden vleermuizen hun nachtelijke tocht naar insecten begonnen.
Het was een emotionele dag met een gids die wij nooit meer zullen vergeten.
Veel liefs.

Over Cambodjaanse wegen

We zijn verhuisd. Van Siem Reap naar Battambang. Zittend op een terras aan een klein meertje met lotusbloemen, en op de oever de bananen voor het plukken, meer moet dat niet zijn. En Frank die net even komt zeggen dat we op ons terras ook een ventilator aan het plafond hebben… het moet niet gekker worden. De Deet 50 is gespoten dus de muggen zouden op afstand moeten blijven.
Eerst maar even bijkomen van een hectisch ritje van 200 kilometer (3 uur reistijd). We hadden een prima chauffeur, ik hoop voor alle fietsers onderweg dat meer chauffeurs zo gaan rijden. Het landschap, tsja echt spectaculair kun je het niet noemen. Zover het oog reikt rijstvelden. Afgewisseld met een enkel dorpje met eetstalletjes. Straks met de tuktuk naar Battambang en de fietstocht van morgen is omgezet naar een dagtocht per tuktuk. Hier schrijft een tevreden mens.

Nog maar eens lekker gegeten, gewoon bij het geluid van verschillende soorten cycladen na hotsend in onze tuktuk naar de stad geweest te zijn. Enkele boeddhistische tempels bekeken, weer veel vriendelijke mensen ontmoet en bezweet terug naar onze lake-room.
Morgen kunnen we uitslapen, we worden pas om half negen opgehaald.
Veel liefs

biking in de countryside

Kwart over zes, we worden gewekt door het alarm van de gsm. Om 7 uur wacht de chauffeur ons op om ons naar de plek te brengen waar een tocht van 30 kilometer ‘Countryside biking’ zal starten. Gisteren aan Go al uitgelegd dat ik alleen op een fiets met lage instap kan fietsen omwille van de diverse implantaten. Er stond dan ook een mooie hybride fiets voor me klaar. De andere groepsleden gingen de tocht op een mountainbike doen.
Wat heb ik vandaag geleerd:
De Cambodjaanse countryside is schitterend. Rijstvelden wisselen af met lotuskwekerijen en eendenfokkerijen (voor de eieren, niet voor de eend). Vriendelijke mensen, kinderen die je enthousiast begroeten, en (veel) honden die even enthousiast een stukje blaffend met je meelopen.
Een countryside-markt biedt een keur aan producten en geuren. We weten nu waar de rode mieren van Frank gekocht kunnen worden, hoe vissen ter plaatse bij 35°C worden verwerkt en hoe de ingewanden van varkens er bij die temperatuur uitzien. Het was een schitterende markt, naar Westerse begrippen waarschijnlijk niet hygiënisch, maar een plek waar je uren zou kunnen kijken.
De wegen buiten de stad liggen er vaak in erbarmelijke toestand bij. Sommige zijn provisorisch opgelapt in verband met verkiezingen eind deze maand, de meeste echter zijn begaanbaar en daar is alles ook mee gezegd.
De countryside is niet geschikt voor een 58-jarige vrouw met implantaten in knie en heup en met een oedeemarm die op een hybride fiets aan het rijden is.
Ja het was mooi, ja ik heb af en toe even gehuild en gevloekt.
Nee in Cambodja krijg je mij niet meer op de fiets.
Net zomin dat ik ooit in mijn leven nog een water/vinegar/ginger-lemonade zal bestellen. Die van gisteravond ligt me nog zwaar op de maag.
Na de batterij even opgeladen te hebben zijn we per tuktuk naar de Old Market in het centrum van Siem Reap gereden. We weten nu ook hoe de moesson werkt. Heel veel regen die maakt dat de brommers en tuktuks hun weg gewoon vervolgen door ondergelopen straten.
Heerlijk gegeten bij Mahob. Morgenochtend staat een chauffeur om 8 uur klaar om ons naar Battambang te brengen.
Veel liefs

tempels en toeristen

Geen uitslapen tijdens deze vakantie. Om 8 uur moesten we klaar staan bij de hotellobby voor een bezoek aan de bekende tempels in de omgeving van Siem Reap.
Go stond al te wachten en na een telefoontje kwam onze chauffeur in een Lexus aanrijden (puur toeval, Frank blij). De eerste stop was bij het beroemde Angkor Wat. Ik neem al mijn vooroordelen terug. Dit was echt indrukwekkend, af en toe even de mond dicht duwen na de verbazing. Go vond het ook leuk om zijn kennis te delen. Na lang rondwandelen terug naar de auto voor de tweede stop, dit keer Angkor Thom. Iets minder groot maar daarom zeker niet minder mooi. Geniet vooral van de foto's. Voor meer informatie over tempelcomplexen moet je even googelen.
Tijd voor de lunch. Even rust voor het hoofd na alle uitleg. Met zicht op een koninklijk meer hebben we lekker gegeten. Na de lunch het hoogtepunt voor alle Angelina-fans; Ta Prohm. Wat… je kent dat niet? Troost je wij ook niet. Dit complex was het decor voor de film ‘Lara Croft toomb raider’. Niet mijn genre en ook niet dat van Frank. Wel van horden andere toeristen, het was dan ook koppen lopen daar in Ta Prohm. Ik weet welk film ik op de terugweg ga kijken! Duidelijk een ‘must see’.
Go heeft ons ook veel over het leven in Cambodja verteld, kortom een fijne dag met een dikke bui.
Straks nog maar eens lekker gaan eten. Frank heeft zijn ‘beef with red ants’ al binnen.
Veel liefs

Stem Reap na een lange reis

Maandag, dinsdag … welke dag is het, hoe laat is het? Geen flauw idee. Door tijdzones reizen om 6 uur ’s ochtends van huis vertrekken, een geest zou van minder op hol slaan.
Feit is dat we veilig in Siem Reap zijn aangekomen. Via Wenen en een lange reis naar Bangkok waarna nog een stijgen--dalen ritje met Thai Smile van nog geen 40 minuten. Buiten het vliegveld stond een Cambodjaan met mijn naam op een bordje. Wat een luxe om zo naar je hotel gebracht te worden.
Vriendelijke personeel in een groen kader van bomen die ik bij ons nog niet ben tegengekomen. Eerst een paar uur slapen en dan de stad/omgeving bekijken. Uitrusten doen we in Antwerpen weer.
Iets eten in een restaurantje met foto’s op de menukaart, typische Khmer-kruiden die we niet allemaal thuis konden brengen. Daarna naar de local market, nee hier hebben we niet gegeten, de ondefinieerbare etenswaren (was het gedroogd vlees of vis ) nodigden niet echt.
En dan de indrukwekkende Wat Thmei, een pagode waar onder het regime van de Rode Khmer ongeveer 8000 mensen vermoord zijn.Weinig bekend en daardoor ook weinig toeristen.
Terug in ons hotel. Rust, beetje lezen en straks nog wat eten. Morgenochtend gaan we om 8 uur met de tuktuk naar de tempels van Angkor Wat en Angkor Thom

veel liefs

Jeannette

We gaan op reis naar Cambodja

Een zonnige donderdag in mei in Antwerpen, hoogste tijd om een nieuwe reisblog te starten.

Zoals de titel al doet vermoeden gaan Frank en ik rondtrekken in Cambodja.

Namasté-reizen uit Delft heeft naar onze wensen een reis op maat gemaakt en de hotels en de vluchten geregeld. Nu ook de visa in orde zijn wordt het wel heel echt. Voorlopig blijft het nog bij lezen over het land en documentaires kijken. Op 9 juli vertrekkken we via Wenen en Bangkok naar Siem Reap, de eerste halteplaats. De reis eindigt op 23 juli in Phnom Penh.

Ik hoop dat je zin hebt om met ons mee te reizen.

Liefs Jeannette