Weer thuis

We zijn weer thuis. Vanmorgen om half zeven landden we op Zaventem na een meer dan 10 uur durende directe vlucht uit Bangkok, opgewacht door Wannes (fijn lieverd). 

De helse rit door Phnom Penh in volle avondspits was al een avontuur op zich. De enigszins hautaine mevrouw van Bangkok Airlines die mij op een nare manier duidelijk maakte dat ze niet voor Thai Airways werkte maakte het er allemaal niet beter op. Op eigen houtje alles regelen en vooraleer in een bijna leeg vliegtuig van Phnom Penh naar Bangkok te vliegen ons even tegoed gedaan bij de Burgerking.

Met een dubbel gevoel afscheid genomen van Cambodja. De vriendelijkheid van de mensen, de geschiedenis die dit land meetorst en het diepe dal waar moedige mensen proberen uit omhoog te klimmen onder leiding van een premier die sinds 1985 de touwtjes in handen heeft en zelf nota bene nog lid is geweest van de Khmer Rouge.

Een betoverend land, dat onze harten gestolen heeft en dat ik met een gerust hart durf aan te bevelen aan anderen.

Ik heb grenzen verlegd met mijn knie- en heupimplantaat. Medeleven ondervonden voor mijn oedeemarm van vrouwen die in een veel erbarmelijke situatie verkeren. Ik heb genoten van dit avontuur en zal er nog lang van kunnen nagenieten.

Dank aan Edwin van Namasté Reizen en mr Bunseun van Khiri Travel voor de perfecte realisatie van onze wensen.  

Dank aan jou om een beetje mee te reizen in dit avontuur.

15 augustus gaan Frank en ik weer op pad, gewoon met z’n tweetjes naar het kunstenfestival Watou en een leuk hotelletje in Veurne.

Ik hoop je op een volgende verre reis weer te mogen ontmoeten.

Voor nu heel veel liefs

Wachten

Wachten bij het zwembad met een espresso en een limejuice. Er zijn ergere dingen in het leven. Toch mag het nu vooruit gaan. De chauffeur komt ons tegen half zes oppikken. Volgens Googlemaps doen we een uur over de rit naar het vliegveld, het is tenslotte ook 14 kilometer.
Vanmorgen hebben we nogmaals een bezoek gebracht aan S21. De gevangenis van de Khmer Rouge die we vorige week in een flitsbezoek onder leiding van Sonny hadden bezocht. Ditmaal met een audiogids met achtergrondverhalen van overlevenden en in ons eigen tempo. Een vergeten genocide in de schaduw van de Vietnamoorlog.
De duizenden doden zijn hier niet vergeten.
Morgen zijn we terug in Antwerpen, in de hitte, hopelijk niet zo vochtig als hier.
Ik ga nog even wachten.
Veel liefs

beetje thuis

Een klein beetje thuis komen. Zo voelde de hartelijke ontvangst, na een week, in het Rambutan Resort in Phnom Penh. Om 8 uur stond onze chauffeur klaar bij Otres Beach voor een bijna vijf uur durende rit. Hoofdweg 4 was weer open na de overstromingen eerder deze week, dat bespaarde ons een omweg via Kampot.
Na een lekkere lunch in een tuktuk naar de Central Market. Een prachtig gebouw van Franse ontwerpers in art deco stijl uit 1937 met een hoofdhal met koepel en 4 ‘armen’. Niet alleen voor toeristen, van gordijnen tot kippen, tot horloges met de afbeelding van de premier Hu Sen, alles is hier te koop. We hebben dan zelf ook nog maar wat dollars uitgegeven.
Frapuccino in een nabijgelegen Starbucks en met de tuktuk weer naar ons hotel. Frank heeft nog even een Cambodjaanse kapper bezocht.
Morgenochtend lekker uitslapen, we kunnen tot 12 uur uitchecken, nog een bezoek aan de Tuol Sleng gevangenis en om half zes staat een chauffeur klaar bij het  hotel om ons naar de luchthaven te brengen.
Maar zover is het nog niet. Eerst nog heel even genieten.
Veel liefs

Met al de Chinezen ....(naar oud Antwerps gezegde)

Geen wekker en dat al voor de tweede dag. Lekker rustig ontbijten met zicht op zee en dan klaarmaken om met de tuktuk naar Sihanoukville te gaan, zo’n 16 kilometer van ons hotel.
Weg tropisch paradijsje, een grote bouwput waar de ene na de andere torenflat uit de grond wordt gestampt. Chinezen die zich op de kap van de Cambodjaanse bevolking komen verrijken. Schamele optrekjes voor de bouwvakkers bij de bouwwerven, stellingen van bamboe. Ook dit is Cambodja. Wegen die finaal kapot gereden zijn door zwaar bouwverkeer, ik heb me al eens veiliger gevoeld in een tuktuk. In de stad zelf waan je je ook een beetje in China, winkels, casino’s en luxe hotels. We wisten dit vooraf en wilden ook dit, deel van onze rondreis laten uitmaken.
De dappere tuktuk-rijder zette ons af bij de grote markthal. Ik dacht dat we alles al gezien hadden qua markten, deze overtrof alle voorgaande. Kikkers die levend gevild werden, slangen, levend pluimvee en reeds dode soortgenoten die bij de heersende temperatuur bijna weer tot leven kwamen. Was het mooi? Ja, het was een ervaring die ik niet had willen missen. Vanavond bestel ik wel een vegetarisch gerechtje in het restaurant.
Vervolgens op zoek naar de boekwinkel die de stad rijk zou zijn. Gevonden, tweedehands romannetjes tegen de muur van een café. Ik ben bang dat mijn Cambodjaanse kookboek thuis via het internet besteld zal worden. Maar wel een uitstekende limejuice.
Terug naar ons kleine paradijsje op Otresbeach. Lekker in het zonnetje lezen, wat springrolls eten en een lemongingericetea drinken, genieten dus.
Morgenochtend staat de wekker weer. We worden om 8 uur opgehaald voor de terugreis naar Phnom Penh. We gaan nog niet naar huis hoor. De terugvlucht is pas voor maandagavond geboekt.
Veel liefs

Dolce far niente

Het zalige niets doen? Oké voor deze dag dan nog, morgen gaan we weer zalig iets doen. Een wandeling langs het strand, een boek van Jan Siebelink lezen en voor de rest staren naar de visarend en de vreemde strandvogeltjes. Daarmee zijn de activiteiten van vandaag dan ook beschreven.
Ons privéstrand wordt geharkt, besproeid, kortom keurig onderhouden. Wandelend naar de monding van de rivier word je dan terug geconfronteerd met het echte Cambodja. Vuilnis en plastic in grote hopen. De straatvrijwilliger in me wordt redelijk opstandig wanneer ik dat allemaal zie.
Morgen gaan we met een tuktuk naar Sihanoukville Er schijnt een grote boekhandel te zijn. Ik heb mijn kookboek-souvenir nog niet gevonden.
Ah ja, na een zondvloed deze ochtend hebben we weer droog en zonnig weer gehad.
Veel liefs (vanaf ons rustige terras)

Zon, zee en rust

8 uur en de chauffeur stond klaar om ons van Krong Kampot naar Sihanoukville te brengen. Goed op tijd want op papier zou het een rit van 5 uur zijn. Zou ja. Om 10 uur stonden we aan de receptie van hotel Tamu in Sihanoukville. Gelukkig was onze kamer al snel klaar. Een mooie rustige gardenroom, verscholen tussen bamboe en palmen.
En nu zitten we sinds 11 uur op het privéstrand van het hotel met een woeste zee, heerlijke bries en zon, veel zon. Eten aan de waterkant en op tijd en stond een limejuice, ja ook deze kant van vakantie bevalt (voor even). Onze geplande tocht per boot door mangrovebossen kan niet doorgaan wegens de hoeveelheid water van de afgelopen dagen. Echte strandzitters zijn we allebei niet dus dat wordt nog op zoek naar een andere uitstap. Maar eerst nog even kijken naar het water, eilanden, een visarend boven het water en heel vreemde strandvogeltjes.
Veel liefs

Peper en zout (en water)

Woensdag 18 juli, de tijd gaat veel te snel hier in Cambodja. Na een ontbijtje met zicht op de rivier stonden Sarat, onze gids voor vandaag, en zijn chauffeur klaar voor een dagtocht door de wijde omgeving van Krong Kampot. Langs overstroomde velden en gedeeltelijk overstroomde wegen was onze eerste halte de zoutvelden, naast de beroemde peper een van de exportartikelen van deze regio. In het droge seizoen wordt hier zout gewonnen, nu grote watervlaktes met mooie wolkenpartijen.
Tweede halte de Phnom Kampong Trach Cave, beroemd om prehistorische ruïnes. Tsja met de Thaise voetballertjes nog in ons achterhoofd hebben we het gehouden bij de eerste grot, in de volgende gangen stond water tot meer dan een meter hoog en met al het water dat inmiddels weer viel, nee toch maar op veilig gespeeld.
Tijd voor wat pittigs. Een bezoek aan een van de peperplantages waar de beroemde Kampotpeper werd geteeld. Prachtig om te zien hoe peper aan bomen groeit, en verse peper proeven doe ik ook niet elke dag. Uiteraard ook de nodige uitleg. Het Amerikaanse meisje was niet zo blij toen we voorstelden om eerst de plantage te bekijken en daarna de uitleg te krijgen omdat het droog was, flexibiliteit moest ze nog leren, wij kregen gelijk, na de bezichtiging begon het weer te hozen en kon madam (nee ik vond haar niet sympathiek) haar uitleg doen in de verkoopruimte. Op voorstel van Sarat hebben ze hier een heerlijke lunch gehad met natuurlijk peperthee.
Met gevulde magen weer in de auto, de chauffeur wist wat hij deed. Met souplesse omzeilde hij de gaten in het asfalt en af en toe veranderde onze Lexus (ja Frank bofte weer) in een amfibievoertuig, dan ook nog rustig wat telefoontjes afhandelen, je moet het maar kunnen. Nog meer grotten stonden ons te wachten en een afgelegen tempel met in de verte zicht op zee.
Via Krong Kampot naar Teuk Chou, stroomversnellingen die erg populair zijn bij de plaatselijke bevolking. Cambodja wordt langzamerhand overruled door Chinezen. Hier de eigenaars van een elektriciteitscentrale met een groot stuwmeer. Om de vele regens waren drie stuwdammen door hen opengezet. De stroomversnellingen werden wel erg spectaculair. Het water in ‘onze’ rivier daardoor wel erg hoog.
Het was een leuke dag, facebook-gegevens zijn uitgewisseld en we hebben er weer een vriend bij. Vanavond nog wat eten in de stad en dan morgen naar Sihanoukville om een paar dagen van het strand te genieten.
Veel liefs

Moessonregens véél moessonregens

8 uur, de chauffeur van de dag staat klaar om ons te verhuizen van Phnom Penh naar Kampot in het zuiden van Cambodja. Een ritje van 3 uur. We kwamen dan ook te vroeg in ons nieuwe hotel aan en was de kamer nog niet klaar. Dan eerst maar even wat eten. In tegenstelling tot wat de eerste indruk deed vermoeden is de kamer mooi en is de staf erg vriendelijk. Het derde hotel op rij van Nederlanders.
Onderweg gingen de hemelsluizen open en zijn ook open gebleven. Met Crocs en teenslippers en stevige regenponcho’s kun je ook een stad verkennen. Ons hotel ligt aan de oevers van Kompong Bay, een brede snel stromende rivier waarop je tegen valavond rondvaarten kunt maken om duizenden vuurvliegjes te zien. Nee dat laten we voor wat het is met de hoosbuien.
Morgen worden we nog maar eens om 8 uur opgehaald om een dagtocht in de omgeving van Kampot te gaan maken. Stevige schoenen aan en mijn stokken mee dan komt dat helemaal goed.
Vanavond eten in een visrestaurant. Zo dicht bij de zee, verse vis met Kampot peper, ik ben benieuwd.
Veel liefs