Phnom Penhn (in overdrive)
Phnom Penh in 6 uur. Ik voelde me bijna een van de Japanse trosjesmensen die Antwerpen in 1 uur bekijken. Het waren intense uren met een bijna overkill aan informatie.
Om half negen stond onze gids voor vandaag, Sonny, klaar met tuktuk en vriendelijke chauffeur. Eerste halte de heilige plaats Wat Phnom. Het grootste tempelcomplex van Phnom Penh en natuurlijk op
hoogte om dichter bij de hemel te zijn. Daar waren ze weer... trappen en nog eens trappen in een loden hitte. Sonny, zelf boeddhist (net als 98% van de bevolking) vertelde boeiend, maar eerlijk
gezegd heb ik nu wel genoeg tempels gezien. Op de foto’s een impressie van dit complex. Langs de rivier Tonle Sap op weg naar het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagode. Nog altijd als zodanig in
gebruik bij ceremonies, ontvangsten van staatshoofden en dergelijke. Gouden beelden bezet met honderden diamanten, zilveren vloeren, een eigen tempel voor de koninklijke familie. Te veel om op te
noemen. Veel rijkdom die in schril contrast staat met de armoede in dit land (sorry dat ik wat kritisch ben en het zal ook wel niet terecht zijn, maar het voelt niet eerlijk). En daar gingen we
weer in ons tuktukje. Op naar het Nationaal Museum. Hier kan ik geen zinnig woord over schrijven, behalve dan dat Frank met een museumgids alle zalen heeft doorlopen en ik met Sonny in een hal met
ventilator heb gewacht. Sonny mocht in dit museum niet gidsen omdat dat door officiële staatsgidsen moest gebeuren. We hebben uitvoerig gepraat over leven in Cambodja.
Onze tocht ging verder naar de Tuol Sleng gevangenis. Ooit een scholencomplex, maar onder het Khmer Rouge regime een folterplaats waarna mensen naar de Killing Fields gestuurd werden om vermoord te
worden (als ze de folteringen al overleefden). Een plaats waar nog maar eens de zinloosheid van oorlog duidelijk wordt. 17000 mensen werden hier gevangen gehouden, slechts 4 van hen overleefden
Tuol Sleng. Na de ervaringen van meneer Tinh en dit bezoek en de informatie van Sonny, de foto’s, de cellen begin je een beetje te begrijpen waarom er zoveel gevoeligheden liggen bij de
Cambodjaanse bevolking ten aanzien van onder andere Vietnam. Volgende week keren we nog weer terug naar Phnom Penh en brengen dan een bezoek aan de Killing Fields.
De tour met Sonny eindigde bij de Russische markt. Een van de markten waarin je kunt verdwalen en waar alles te koop is. In een moessonregen terug naar ons hotel, lunchen en alles laten
bezinken.
Later deze middag hebben we de wijk rond ons hotel verkend. Oversteken met het verstand op nul, blik op oneindig en langzaam maar resoluut doorlopen, we kunnen het nog na onze ervaringen van 8 jaar
geleden in Vietnam.
En nu, op ons terras, plafondventilator aan en een takkeherrie van de propagandamachine van de People’s Party voor de verkiezingen van 29 juli. Straks wat eten in het hotel (lekker) en morgen om 8
uur staat een chauffeur klaar om ons naar Kampot te brengen.
Veel liefs
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}